συνεπιβοώ

-άω, Μ

φωνάζω δυνατά μαζί ή συγχρόνως με κάποιον («συνεπιβοᾱν πείθει», Θεοφύλ. Βουλγ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < συν-* + ἐπιβοῶ «φωνάζω, κραυγάζω»].